ხომ არის ხოლმე
რაღაც ისე ჩვეულებრივი
როგორც სიმშვიდე
გაზაფხულის წვიმების პირას –
ზურგს უკან მხოლოდ
მიხურული კარის სითეთრე
ფანჯრის რაფაზე
იმედებით სავსე ქოთანი –
თუ დაივიწყებ
სამუდამოდ გეცოდინება
რომ არის რაღაც –
უმიზეზოდ შეუძლებელი.